Międzynarodowy projekt artystyczny NIGUNIM PROJECT „MAN to MAN” – „Człowiek Człowiekowi” dedykowany jest myśli filozoficznej Emmanuela Levinasa. Międzynarodowe wydarzenie artystyczne, kulturalne i społeczne objęte jest wsparciem i patronatem medialnym BE-ART exclusive.
,,…Skoro inny patrzy na mnie, to jestem za niego odpowiedzialny, nawet jeśli w jego oczach nie podjąłem żadnych zobowiązań…’’ / Emmanuel Levinas.
Różni ludzie, różne języki, różne historie i doświadczenia, ale podobne refleksje i marzenia…
Czasy, w których żyjemy zmuszają nas do głębokiej refleksji nad duchową kondycją współczesnego człowieka. Narastający nacjonalizm, odradzający się faszyzm, antysemityzm, totalitaryzm, zagrożenie terroryzmem, uprzedmiotowienie człowieka, konsumpcjonizm, coraz dramatyczniejszy podział społeczny i ekonomiczny świata, zagrożenia ekologiczne to problemy, z którymi spotykamy się codziennie. Jesteśmy artystami żyjącymi w wielu krajach, posługujemy się różnymi językami, ale każdemu z nas leży na sercu przyszłość naszego kraju, kontynentu …i całej ludzkości. Nie chcemy i nie możemy być obojętni. Dlatego chcemy o tym mówić i przekazać swoje refleksje w formie cyklu wystaw, które mają być próbą artystycznego dialogu i próbą zwrócenia uwagi odbiorców na nadrzędne i uniwersalne pytania, które w swoich dziełach pozostawił Emmanuel Levinas.
Szanowni Państwo, mamy zaszczyt zaprosić na uroczyste otwarcie wystawy NIGUNIM PROJECT: CZŁOWIEK CZŁOWIEKOWI … międzynarodowego projektu artystycznego dedykowanego filozofii Emmanuela Levinasa.
Organizatrzy projektu i kuratorzy wystawy:
EVA POHLKE Polska GINTAUTAS VAICYS Litwa JOCHEM AHMANN Niemcy
W projekcie uczestniczą artyści z 8 krajów:
LITWA: Arune Tornau, Bronius Grażys, Linas Liandzbergis, Marijus Petrauskas, Gintautas Vaicys oraz Arkady Gotesman (koncert)
POLSKA: Eva Pohlke, Wiesław Wachowski
UKRAINA: Matwiej Weisberg, Akhra Ajinjal
IZRAEL: Anna Khodorkowski, Nathan Bar
FRANCJA: EwaHeld, Anne Marie Redt
SZWECJA: Maciej Klauzner
NIEMCY: Jochem Ahmann, Ulrich Langenbach, Krzysztof Gruse,
JAPONIA: Kokichi Umezaki, Nabuko Umezaki
Wernisaż I cz. wystawy odbędzie się w Kownie w dn. 11.09.2016 o godz.13 w kościele św.Jerzego KaunoŠv. Jurgiobažnyčia / Papiliogatve 7
Po wernisażu zapraszamy na koncert jazzowy NIGUNIM PROJECT Arkady Gotesmanw dn.11.09.2016 o godz.15 w kawiarni Sklautias Rotuses a.26
Wernisaż II cz. wystawy odbędzie się w Kownie w dn.12.09.2016 o godz.17 w Kauno Vinco Kudirkos Viesoji Biblioteka A.Mapu g.18
Kuratorzy projektu : Eva Pohlke (Polska), GintautasVaicys (Litwa),Jochem Ahmann ( Niemcy)
Organizatorzy NIGUNIM PROJECT – „MAN to MAN”, przygotowali plan podróży całego projektu od Europy po Azję oraz na Bliski Wschód, niosąc wraz z nim, ideę pokoju i poszanowania człowieka. BE-ART exclusive z ogromną przyjemnością objął patronatem medialnym to niezwykłe międzykulturowe, wydarzenie artystyczno-społeczne. Wszystkich chętnych do udziału w projekcie oraz do jego wsparcia zapraszamy do kontaktu z organizatorami wystawy:
Kontakt: gvaicys@gmail.com +370 611 359 35 / ewapohlke@gmail.com +370 600 910 96
Szczegóły i aktualności dotyczące projektu znajdują się na fanpage projektu na FB:
https://www.facebook.com/nigunim.project.man.tu.man/?fref=ts
Kim był Emmanuel Levinas ?
Emmanuel Levinas, czasem Lévinas, przed zaadaptowaniem do francuskiej gramatyki: Emanuelis Levinas (ur. 12 stycznia 1906 w Kownie, zm. 25 grudnia 1995 w Paryżu) – filozof francuski (pochodzenia żydowsko-litewskiego) oraz komentator Talmudu.
Urodziwszy się w żydowskiej rodzinie, nasiąkniętej litewskimi tradycjami interpretacji Talmudu, Levinas żył między dwoma językami: hebrajskim i rosyjskim. Od 1914 mieszkał w Charkowie, gdzie dostał się do liceum (pomimo numerus clausus ograniczającego liczbę Żydów) – ta część jego edukacji była widziana przez rodzinę jako znaczący awans społeczny. W tym okresie Emmanuel czytał Tołstoja, Dostojewskiego, otwierał się na pytania metafizyczne. Rodzina wróciła do Kowna w 1920.
W roku 1923 Levinas wyjechał na studia do Strasburga – odkrył tam filozofię Bergsona, spotkał Blondela i zaprzyjaźnił się z Maurice’em Blanchotem. Jednak to Edmund Husserl pozostał najważniejszym odkryciem intelektualnym z tamtego okresu. Lévinas, zafascynowany, udał się do Fryburga (1928), gdzie wykładał jego mentor. Pobyt ten stał się okazją do poznania Martina Heideggera. Levinas obronił swą pracę doktorską, zatytułowaną Théorie de l’intuition dans la phénoménologie de Husserl, w 1930 (która została później opublikowana, dzięki wsparciu Léona Brunschviga, w paryskim wydawnictwie J. Vrin).
Przeprowadziwszy się wraz z żoną ostatecznie do Paryża (otrzymał obywatelstwo francuskie w 1931), Lévinas uczestniczył w wykładach na Sorbonie i tłumaczył Medytacje kartezjańskie Husserla (wraz z G. Peiffer) w 1931. Z niepokojem obserwując rosnącą popularność nazizmu, Levinas był świadkiem tego, jak jego nauczyciele i przyjaciele (Heidegger, Blanchot) adoptowali hitlerowski antysemityzm. Czas ten zdeterminował ostatecznie jego zainteresowania: prócz fenomenologii, bliskiej mu od okresu strasburskiego, filozof zajął się szczególnie kwestią żydowskości oraz filozofii judaistycznej.
Jednak cała jego późniejsza filozofia była zdeterminowana poprzez doświadczenie II wojny światowej. W 1939 roku służył jako oficer we francuskiej armii pracując jako tłumacz języka rosyjskiego i niemieckiego. W roku 1940 dostaje się w ręce wroga i zostaje jeńcem wojennym. W obozie jenieckim został skierowany na przymusowe roboty. Pracował jako drwal w Schwarzwaldzie. To właśnie tam dowiedział się o tym, że jego dwóch młodszych braci oraz rodzice zostali zamordowani na Litwie przez nazistów. Jego żona Raїssa (córka sąsiadów z Kowna, z którą Levinas ożenił się w 1935 roku) wraz z córką Simone były ukrywane przez przyjaciela Maurice’a Blanchota w klasztorze we Francji aż do powrotu Levinasa. Krótko po wojnie urodził się mu jeszcze syn Michaël, który został kompozytorem. Zarówno doświadczenie wojny, jak i to, że Heidegger przynależał podczas wojny do nazistowskiej organizacji, doprowadziły Levinasa do głębokiego kryzysu.
„ Hitleryzm jest największą próbą – próbą nieporównywalną – jaką dane było podjąć judaizmowi. To, co daje antysemityzmowi hitlerowskiemu akcent niepowtarzalny i stanowi, w pewien sposób, o jego oryginalności, jest bezprecedensowa sytuacja, w jakiej postawił on świadomość żydowską. Żałosny los bycia Żydem stał się czymś nieuchronnym. Żyd jest połączony ze swym judaizmem w sposób nieunikniony.”
— Emmanuel Levinas, »Actualité de Maïmonide« [in:] Paix et droit, 1935
Powojenne lata były naznaczone przez spotkanie z uczonym talmudycznym, Monsieur Chouchani, z którym Levinas studiował Talmud. Te studia zaowocowały pięciotomowym komentarzem do Talmudu. Ostatni komentarz, Nouvelles Lectures Talmudiques, został wydany krótko po jego śmierci. W czasie pisania komentarzy Levinas był aktywnie zaangażowany w Colloque des Intellectuels Juifs de Langue Francaise i to tam przedstawił swoje dzieło. Jego komentarze do Talmudu zawierają: Quatre lectures Talmudiques (1968), Du sacré au saint (1977), oraz L’au-delý du verset (1982).
Levinas zaczął tworzyć swą własną filozofię na przełomie lat 50. i 60. XX wieku, gdy stał się bardziej krytyczny wobec Heideggera, a później wobec fenomenologicznego i zachodniego myślenia w ogóle. Pragnął przekroczyć granicę akceptowanej i etycznie neutralnej idei ontologii publikując w roku 1961 Totalite et Infini (Całość i Nieskończoność). To było jego pierwsze monumentalne dzieło, dzięki któremu otrzymał również tytuł Doctorat d’Etat. Pod wpływem dzieł Franza Rosenzweiga i Martina Bubera, Levinas próbował rozwiązać problematykę ontologii poprzez badanie i analizę relacji twarzą w twarz z Innym. W latach 1964-1975 nauczał na francuskich uniwersytetach.
Lévinas w swych rozważaniach na temat podmiotu wychodzi od relacji, którą uważa za fundamentalną, relacji między bytem a byciem. Jest ona pierwotniejsza od relacji podmiot-świat. Człowiek nie jest w stanie uciec od swojego bycia. Bycie ciąży nad człowiekiem. I na tej płaszczyźnie rozgrywa się w człowieku dramat i cierpienie. Aby go zakończyć człowiek jest zaproszony do „ucieczki”, do odejścia od siebie samego. By uzasadnić swą tezę Lévinas analizuje następujące fenomeny: znużenie, lenistwo i zmęczenie. Aby lepiej wyjaśnić relację jaka zachodzi między bytem a byciem, Lévinas tworzy koncepcję „il y a”. Zgodnie z nią podmiot wyłania się z anonimowego bycia („il y a”), a cały proces nazywa hipostazą. W hipostazie podmiot bierze na siebie swoje własne bycie i zamyka się sam w sobie. Podmiot staje się monadą, którą charakteryzuje samotność. Zbawienie od samotności dają człowiekowi w różnym stopniu: świat, śmierć oraz drugi człowiek (l’autre). Świat daje możliwość wyjścia z siebie i skierowania się ku światu, który wydaje się być transcendentny. Jednak wraz z używaniem go staje się immanentny, a byt wraca znów do siebie. Świat pozwala podmiotowi wyjść z siebie, ale nie na długo – podmiot zawsze będzie wracał do siebie. Śmierć stawia podmiot w relacji do czegoś, czego istotą jest inność. Wobec śmierci byt odwraca się od aktywności do bierności. Śmierć oddziela byt od bycia, ale jednocześnie nie pozwala na to by ja mogło przeżyć to rozdzielenie. Szukając takiej transcendencji, w której człowiek mógłby uwolnić się od siebie, a jednocześnie przeżyć, Lévinas stawia przed człowiekiem dwa fenomeny: kobiecość oraz ojcostwo.
Dzieła Levinasa:
Théorie de l’intuition dans la phénoménologie de Husserl, Vrin, 1930;
De l’existence à l’existant, Vrin, 1947;
En découvrant l’existence avec Husserl et Heidegger, Vrin, 1949;
Totalité et infini. Essai sur l’extériorité, Martinus Nijhoff, 1961;
Difficile liberté. Essais sur le judaïsme, Albin Michel, 1963;
Quatre lectures talmudiques, Les éditions de Minuit, 1968;
Humanisme de l’autre homme, Fata Morgana, 1972;
Autrement qu’être ou au-delà de l’essence, Martinus Nijhoff, 1974;
Sur Maurice Blanchot, Fata Morgana, 1975;
Jean Wahl et Gabriel Marcel, Beauchesne, 1976;
Noms propres, Fata Morgana, 1976;
Du sacré au saint, Les éditions de Minuit, 1977;
Le temps et l’autre, Fata Morgana, 1979;
De Dieu qui vient à l’idée, Vrin, 1982;
L’au-delà du verset, Les éditions de Minuit, 1982;
Éthique et Infini. Dialogues avec Philippe Nemo, Arthème Fayard, 1982;
De l’évasion, Fata Morgana, 1982;
Transcendance et intelligibilité, Labor et fides, 1984;
Hors-sujet, Fata Morgana, 1987;
À l’heure des nations, Les éditions de Minuit, 1988;
De l’oblitération (entretien avec F. Armengaud), Éditions de la Différence, 1990;
Entre nous. Essais sur le penser-à-l’autre, Grasset, 1991;
Dieu, la mort et le temps, Grasset, 1993;
Les imprévus de l’histoire, Fata Morgana, 1994;
L’intrigue de l’infini, Flammarion, 1994;
Liberté et commandement, Fata Morgana, 1994;
Altérité et transcendance, Fata Morgana, 1995;
Nouvelles lectures talmudiques, Les éditions de Minuit, 1996;
Quelques réflexions sur la philosophie de l’hitlérisme, Payot et Rivages, 1997;
Éthique comme philosophie première, Rivages poche/Petite Bibliothèque, 1998;
Positivité et transcendance, PUF, 2000;
Paul Celan. De l’être à l’autre, Fata Morgana, 2003.
BE-ART exclusive
Redakcja
Informacje z kraju i ze świata - Wywiady - Felietony - Zapowiedzi wydarzeń artystycznych - Relacje z wernisaży - Projekty artystyczne -Patronaty medialne - Reklama - Prezentacja i sprzedaż sztuki.
Latest posts by Redakcja (see all)
- „Jak sprzedać mieszkanie i nie zwariować?” My już to wiemy! - 18 października 2018
- „Jak sprzedać mieszkanie i nie zwariować?” – twoim przepisem na sukces! - 20 września 2018
- Sztuka jako podróż sentymentalna. - 27 lipca 2018
